غربت ائمه بقیع علیهم السلام و مصائب آن
حتّی بدون صحن و گنبد هم صفا دارد این خاک غیر از بوی غم بوی خُدا دارد مُشتی از آن را چند سال قبل بو کردم دیدم که عطری مثل خاک کربلا دارد گرچه تبرِک جُستن از این خاک ممنوع است حتّی غُبارش هم درونِ خود شفا دارد با اینکه از چشم تمام خلـق نا پیـداست از جنس نور این آستان صحن و سرا دارد آری اگر خورشید بر دارد کُلاه از سر از فرط نـورانیّت این صحن، جا دارد جایی که در آن چار تا معصوم مدفونند حـدّ اقل در حـدّ عـرشِ حق، بها دارد دارد هرآنچه این زمین از خیر و از برکت بیشُـبهـه از دستِ امـام مُجـتـبی دارد اینجا چقدر آدم به یـادِ حضرت سـجّاد حال مُنـاجات و تـضـرّع در دعا دارد باافتخار این خاک در هر لحظه میگوید: مـثـل امـام بـاقــر مـن را کُـجـا دارد؟ باید که اینجا فِقهِ ناب جعفری آموخت اینجا تَـشـیُّع قـیـمتی بیش از طلا دارد اصلاً بقیع این حالت زار و پریشان را از شرم قـبرِ حضرتِ خیرُ النّسا دارد با بـودن أمّ البـنـین اینـجـا، دَمِ مغـرب بی روضۀ عبّاس هم چشـمم بُکا دارد از روضۀ بـازوی زهـرا رد شدم امّـا اشـک همه بوی دو تا دستِ جُدا دارد عبّاس، عبّاس است چه با دست چه بیدست هر طور باشد او ادب دارد، وفا دارد |